Trapfobieën

Mijn project begon met een fascinatie voor het idee dat de Rotterdamse Dakendagen niet voor iedereen toegankelijk is, denk aan verschillende handicaps. Toen ik het onderwerp fobieën bestudeerde, was ik zo verbouwereerd over de hoeveelheid en onvoorstelbaarheid van de fobieën dat ik mij hierop ben gaan richten. In eerste instantie richtte ik me op alle fobieën die ik kon vinden, die de Rotterdamse Dakendagen onmogelijk te bezoeken zouden maken. Ik ben gaan lezen en video’s gaan bekijken over fobieën, angst en oplossingen daarvoor.

gericht op de twee specifieke fobieën voor trappen, namelijk Climacofobie en Bathmofobie. Na een enquête over fobieën via een angst-forum en een interview met iemand met een trapfobie, leek het me zó lastig om zo’n fobie te hebben. Mensen nemen je niet serieus en hebben geen begrip voor de angst, omdat ze zich niet kunnen voorstellen dat je bang kan zijn voor zoiets ‘alledaags’ als – in dit geval – een trap.

de reacties van mensen met de fobie voor trappen / traplopen tegenover de reacties van omstanders te zetten. Op deze manier vergelijk ik beide kanten van emoties die de fobie eigenlijk alleen maar aansporen. Mijn idee was om de heftige verhalen die ik verzameld had ten aanzien van de fobie heel erg ‘in your face’ maken en de reacties van de mensen die de fobie ervaren heel fragiel. De eerste heb ik ontworpen als twee murals in het trappenhuis met hele schreeuwende, handgeschreven typografie. De fragiele kant heb ik op een poster gedrukt, hierop staan gedachten die door de persoon met de fobie worden ervaren in de buurt van een trap.